Lim Guan Eng |
| Menentang Rang Undang-undang Perhimpunan “Haram” Yang Akan Mengharamkan Hak Berhimpun (BM/BC) Posted: 29 Nov 2011 01:48 AM PST Ucapan Setiausaha-Agung DAP Dan Ahli Parlimen Bagan Lim Guan Eng Semasa Menentang Rang Undang-undang Perhimpunan Aman di Dewan Rakyat Pada 29.11.2011. Menentang Rang Undang-undang Perhimpunan "Haram" Yang Akan Mengharamkan Hak Berhimpun, Memberikan Kuasa Mutlak Kepada Polis Yang Memihak Kepada BN Untuk Membenarkannya Atau Tidak Dan Menghakis Lagi Hak Asasi Manusia Di Malaysia. Di ambang Hari Malaysia yang ke-48 pada 15 September 2011, YAB Perdana Menteri telah mengumumkan bahawa Kerajaan akan mengkaji semula Seksyen 27 Akta Polis untuk menyelaraskannya dengan Artikel 10 Perlembagaan Persekutuan yang menjamin kebebasan rakyat untuk "berhimpun secara aman dan dengan tidak bersenjata", dan supaya mematuhi norma-norma antarabangsa. Malangnya, tidak disangka bahawa negara-negara "antarabangsa" yang dirujuk beliau merupakan negara-negara Zimbabwe dan Myanmar. Sungguhpun YAB Perdana Menteri mengumumkan pindaan akan dibuat agar notis pemberitahuan dipendekkan daripada 30 hari kepada 10 hari, ia jauh lebih panjang daripada apa yang diamalkan daripada sebuah negara berkuku besi seperti Myanmar. Adakah Malaysia kini lebih teruk daripada Myanmar? Ini jelas membuktikan bahawa Program Transformasi Politik yang diuar-uarkan adalah satu penipuan semata-mata. Dalam ucapannya tempoh hari, YAB Perdana Menteri telah menyatakan bahawa Rang Undang-Undang ini akan menjamin hak rakyat untuk berhimpun secara aman dan tanpa bersenjata, tetapi hakikatnya Rang Undang-Undang ini adalah satu cubaan untuk meningkatkan kawalan dan larangan ke atas hak rakyat untuk berhimpun secara aman. Jelas juga bahawa Rang Undang-Undang yang dicadangkan ini telah mengambil petikan-petikan yang berbunyi merdu daripada undang-undang negara demokratik lain seperti Queensland dan United Kingdom, dan telah memutar-belitkannya kepada alat untuk menindas rakyat. Saya ingin bertanyakan samada Rang Undang-undang ini diciplak daripada model Queensland Peaceful Assembly Act 1992 dan sekiranya ia mengapa tidak mengikuti keseluruhannya yang berteraskan hak asasi manusia. Sebaliknya yang baik tidak diikuti iaitu Rang Undang-undang ini telah ambil yang keruh, buang yang jernih pula. Dalam versi Queensland, hanya notis 5 hari diperlukan di bawah seksyen 10 di mana ia dianggap diluluskan sekiranya tidak ada perintah mahkamah yang menghalang/mengharamkannya seperti berikut:- Approval of public assembly Tuan yang dipertua, biarkan saya mengulas. Pertama sekali, saya ingin menyentuh tentang salah satu kehendak atau keperluan dalam Rang Undang-Undang ini yang telah menjana pelbagai kontroversi. Keperluan untuk memberi pemberitahuan awal kepada pihak polis jelas bertujuan untuk menangguhkan perhimpunan selama mungkin supaya tujuan perhimpunan akan menjadi lapuk. Ini adalah satu muslihat yang kotor, dan sekarang Kerajaan pun terpaksa membuat "go-astern" untuk mengkaji semula tempoh pemberitahuan. Walau pun dikurangkan kepada 10 hari, ia tetap 10 hari terlalu lama. Di UK dan Queensland, langsung tidak ada kewajipan untuk memberi pemberitahuan awal kepada pihak polis, melainkan dalam keadaan tertentu. Di UK, pemberitahuan 6 hari awal hanya diperlukan apabila perarakan awam akan diadakan, iaitu untuk tujuan mengurus dan menyenggarakan aliran trafik. Di Queensland, pemberitahuan 5 hari bekerja hanya diperlukan apabila perhimpunan itu memerlukan imuniti daripada kesalahan menghalang laluan awam di bawah Akta Trafik. Bagi Rang Undang-Undang yang sedang dicadangkan dalam Dewan yang mulia ini pula, pemberitahuan diperlukan bagi semua perhimpunan awam kecuali di sesuatu tempat perhimpunan yang ditetapkan oleh Menteri atau jika jatuh di bawah Jadual Ketiga. Definisi tempat awam pula termasuk apa-apa kawasan yang terbuka kepada umum seperti hotel, restoran atau dewan kuliah, dan kegagalan untuk memberi pemberitahuan awal akan mengakibatkan denda maksima RM10,000. Lagipun kegagalan untuk bersurai akan dikenakan denda maksima RM20,000. Denda dua kali ini RM10,000 dan RM20,000 adalah lebih berat berbanding dengan hukuman perhimpunan haram sebelum ini sekali sahaja sebanyak maksima RM10,000/-. Kedua, definisi perhimpunan yang digunakan adalah terlalu lebar sampai pelbagai acara yang biasa juga termasuk sebagai sesuatu perhimpunan dalam konteks Rang Undang-Undang ini. Oleh kerana itu, Jadual Ketiga terpaksa ditambah untuk menjelaskan jenis-jenis perhimpunan awam yang dibenarkan tanpa pemberitahuan kepada pihak polis. Namun begitu, skop Jadual Ketiga ini jelas mempunyai pelbagai kekurangan. Sebagai contoh, perhimpunan keluarga dibenarkan tetapi bagaimana dengan perhimpunan sekumpulan sahabat? Perhimpunan perkahwinan dibenarkan tetapi bagaimana pula dengan majlis harijadi yang tidak ternyata dalam Jadual Ketiga? Mengikut Rang Undang-Undang yang dibentangkan ini, pemberitahuan 10 hari perlu diberi kepada pihak polis jika sesiapa ingin mengadakan majlis ulangtahun perkahwinan atau majlis harijadi di sebuah tempat awam seperti hotel atau restoran, kecuali jika tempat perhimpunan itu telah ditetapkan oleh Menteri. Tambahan pula, Menteri mempunyai kuasa tanpa batasan untuk meminda Jadual Ketiga dan untuk menetapkan atau menarik balik tetapan yang diberi kepada sesuatu tempat. Apakah yang akan berlaku jika Menteri secara tiba-tiba membuat keputusan bahawa majlis keluarga juga tidak boleh diadakan tanpa pemberitahuan kepada pihak polis? Bagaimana jika Menteri memutus untuk menarik balik ketetapan sesuatu hotel sebagai tempat perhimpunan yang sah? Kuasa arbitrari yang terletak di tangan Menteri ini adalah tidak wajar sama sekali dan akan mengakibatkan banyak masalah. Ketiga, Rang Undang-Undang ini memberi pihak polis kuasa untuk mengenakan pelbagai sekatan dan syarat ke atas tarikh, masa dan tempoh sesuatu perhimpunan, tempat perhimpunan, kaedah perhimpunan, kelakuan para peserta perhimpunan, atau apa-apa perkara lain yang difikirkan perlu atau sesuai. Dalam erti kata lain, pihak polis akan mempunyai kuasa untuk memutuskan bila, berapa lama, mana, siapa yang mengambil bahagian dan juga isi kandungan sesuatu ceramah. Jelas Rang Undang-Undang ini bukan digubal untuk menggalakkan kebebasan untuk berhimpun, tetapi sebaliknya menjadikan rakyat sebagai boneka polis. Rekod polis yang memihak kepada BN dan menentang PR tidak menimbulkan keyakinan orangramai. Perhimpunan ganas oleh BN atau pro-BN dibiarkan tanpa sebarang tindakan manakala perhimpunan aman yang dianggap pro-PR ataupun anti-BN dikenakan tindakan ganas. Lihatlah perhimpunan aman Bersih yang dikutuk kuat seluruh dunia. Bandingkanlah dengan perhimpunan ganas oleh UMNO di Komtar dan tengah-tengah Jambatan Pulau Pinang pada 1 Julai 2011 yang dihadiri oleh Senator Ezam Mohd Nor. Dalam perhimpunan ganas itu, Ezam bukan sahaja mahu menggulingkan kerajaan negeri saya tanpa menunggu pilihanraya tetapi para demonstrasi telah menghentikan trafik di tengah Jambatan Pulau Pinang yang menyebabkan kesesakan trafik sepanjang 10km. Lagi teruk dua wartawan yang meliputi demonstrasi dipukul. Sehingga sekarang mereka serta samseng yang pukul wartawan tidak diambil tindakan. Bolehkah polis dipercayai bertindak adil dan bebas. Sungguhpun hampir setiap minggu ada protes jalanraya di Pulau Pinang oleh mereka yang pro-BN hak demonstrasi secara aman haruslah disokong. Tetapi tindakan keras harus diambil ke atas mereka yang mengganas ataupun mahu mengancam dengan menghantarkan keranda. Mana negeri yang akan membenarkan Mat Rempit pun demonstrasi sampai Mat Rempit pun boleh "diescort" polis buat demonstrasi menggelarkan saya "rasis" kerana tidak sediakan "racing track" Mat Rempit. Kalau di negeri BN pula, Mat Rempit yang cuba buat demonstrasi akan ditahan polis dengan serta-merta. Keempat, terdapat larangan mutlak ke atas semua perhimpunan yang diadakan dalam lingkungan 50 meter daripada tempat-tempat larangan yang disenaraikan dalam Jadual Pertama. Tempat-tempat larangan ini termasuk stesyen minyak, hospital, balai bomba, lapangan terbang, landasan keretapi, terminal pengangkutan awam darat, pelabuhan, terusan, limbungan, dermaga, jeti, jambatan, marina, tempat ibadat, tadika dan sekolah. Saya ingin menegaskan di sini bahawa larangan mutlak ke atas tempat-tempat larangan ini tidak boleh ditarik balik dengan apa-apa pemberitahuan, permit atau pengecualian daripada Menteri, dan pelanggaran larangan ini akan mengakibatkan denda RM10,000. Larangan mutlak ke atas tempat-tempat larangan ini juga bermakna bahawa semua perhimpunan sekolah adalah haram kerana berlaku di dalam tempat larangan. Ini juga bermakna segala perhimpunan atau acara sukan di Stadium Merdeka adalah haram kerana berada dalam lingkungan 50 meter dari SMK Victoria. Ini juga bermakna segala mesyuarat yang berlaku di dalam Badan Peguam Malaysia adalah haram kerana berada dalam linkungan 50 meter daripada sebuah jambatan. Ini juga bermakna apa-apa perhimpunan yang berlaku di Persiaran Gurney atau Padang Kota di Pulau Pinang, termasuk "Sudut Pidato", adalah haram kerana berada dalam linkungan 50 meter daripada laut antara Pulau Pinang dan Butterworth, iaitu had yang diwartakan sebagai Pelabuhan Pulau Pinang. Ini juga bermakna jika rumah seseorang itu berada di sebelah stesyen minyak, orang itu tidak boleh mengadakan kenduri atau rumah terbuka, melainkan beliau tidak kisah didenda RM20,000. Hujah kelima saya berkenaan dengan larangan mutlak ke atas protes jalanan. Adakah Kerajaan begitu takut dengan Perhimpunan Bersih 2.0 pada 9 Julai yang lalu sampai mereka sanggup melakukan apa sahaja untuk menghindari daripada berlakunya perhimpunan sedemikian? Tidak ada mana-mana negara demokratik dalam dunia ini yang melarang sama sekali protes jalanan. Namun di Malaysia, sesiapa yang mengambil bahagian dalam protes jalanan akan didenda RM10,000. Ataupun kemungkinan ini merupakan salah satu cara untuk mengurangkan hutang Kerajaan yang kian mendadak, kerana jika kesemua 50,000 peserta Bersih 2.0 dikenakan denda RM10,000, Kerajaan akan mengumpul sebanyak RM500 juta. Tidak cukupkah dengan GST yang ingin diperkenalkan, sampai orang yang hendak berhimpun pun terpaksa dikenakan cukai? Kenapa Kerajaan begitu gentar dengan rakyat? Adakah Kerajaan ingat bahawa pada tahun 1946, beribu-ribu rakyat Melayu telah mengambil bahagian dalam perhimpunan gergasi di seluruh Malaya untuk menentang gagasan Malayan Union? Jika Rang Undang-Undang ini berkuatkuasa pada tahun 1946, perhimpunan anti-Malayan Union sudah tidak mungkin dapat berlaku dan UMNO tidak mungkin akan dibentukkan. Sememangnya UMNO ini mudah lupa. Tuan yang dipertua, Sekian, terima kasih. LIM GUAN ENG ——–Mandarin Translation— 民主行动党秘书长及峇眼区国会议员林冠英于2011年11月29日在国会下议院反对和平集会法的演讲。 反对将集会自由权利视为非法的"非法"和平集会法。这项法案赋予偏邦国阵的警察批准与否的绝对权力，这项法案也再次侵蚀大马的人权。 回溯2011年9月15第48届马来西亚日前夕，首相宣布政府将重新检讨警察法令第27条以符合联邦宪法第10章所确保人民能在"不携带武器下和集会自由，并且根据国际集会惯例。" 很不幸的，让人难以预料所谓的"国际"，参考的竟然是津巴布韦及缅甸诸国。 然而，目前纵观缅甸局势，该国的民主进展似乎比马来西亚更自由了。缅甸国会刚通过的法案，集会只需5天前通s知警方即可，可是我们这肃穆的国会殿堂所提成的和平集会法案却要求离集会非常早的日子就必须通知警方。 虽然首相已经宣布向警方发出集会通知将从30天缩短至10天，但仍然还是比世人所知的缅甸铁幕政权所要求的还要长。难道马来西亚现在比缅甸还糟糕? 很明显的，喧嚣高唱的所谓政治转型计划只是一个骗局。首相较早前说明这项法案是赋予人民享有在不携带武器下和平集会的自由，但是这项法案的真正目的反而是提高限制及阻止人民应享有的集会自由。 明显的国阵正选择性沿用一些民主国家如昆士兰及英国的和平集会法，偷龙转凤来对付我们的人民。我要问和平集会法是不是抄袭1992年昆士兰和平集会法的模式，如果是的话，那为何没有完整抄足其真正强调是人权?相反的我们的和平集会法却好的不学，学坏的，弃清流以取浊溪。 在昆士兰的版本中，集会通知在第10条文中列明只需5天，而且只要没有法庭发出庭令阻止及视为非法，不然一旦通知将被视为已批准如下： 议长请容许我解释， 首先，我要触及该法案内引起争议的必要性及必需性。必需尽早向警方发出集会通知，很明显是要尽可能拖延集会举行，让集会目的失去时效性。这是个肮脏的欺骗手段，如今政府终于踩煞车，重新检讨要求发出集会通知的时间。如今，虽然递减至10天，但是10天还是太长了。 除非有特定情况，在英国或昆士兰根本不必向警方发出集会通知。在英国，当公众游行，只需要在6天前发出集会通知，目的只是要准备管理及疏导游行时的交通。同样的，在昆士兰只是为了避免触犯阻挡公共交通的法令，所以须在5天前发出集会通知。 在我们这个尊崇的国会殿堂所正在提呈的这项法案，却要求所有公众集会必须发出集会通知，除了部长所指定的地点，或是如图表(3)所列明的地方。 公众地方的定义包括了酒店、餐厅或人民讲堂，在这些地方集会若没尽早发出集会通知，将会最高罚款1万令吉，若还不取消解散集会将罚款2万令吉。这1万令吉与2万令吉的双重罚款，比之前的非法集会的一次性最高1万令吉的法款逞罚还来得重。 第二，集会的定义实在太广泛了，连许多普通的事件都属于这个和平集会法案的范围内。因此被逼增加第三附表，以说明各种无需知会警方的和平集会种类。 虽然如此，这个第三附表的范围很明显地存在多项不足之处。比如，家庭集会是被允许的，但是一群好友的集会又作何解？婚姻的集会也是被允许，但是不被列入第三附表的生日会应如何？ 根据被提呈的法案，若有任何人欲在公共场合如酒店或餐厅，举行结婚周年庆或者是生日会，须在10天前知会警方，除非有关的集会地点是由部长所决定的。 再说，在第三附表下，部长拥有不受限制的权力以修改第三附表，以及决定或收回已经给予某一地方的批准。试问，要是部长突然间决定家庭餐会也不准在没有知会警方的情况下举行，那该怎么办？或者是部长决定收回某家酒店作为合法集会地点的决定时，应该怎么样？部长手中特有的专断权力是不适当的，也会引起很多问题的。 第三，这项法案赋予警方权力，以施加各种限制及条件在集会的日期、时间、集会期限、集会地点、集会的方式、参与集会者的行为举止，或者是任何被答为需要或适当的事件。换句话说，警方有权力决定集会在什么时候举行、多久、谁会参与，以及某个演讲会的内容。很明显的，这个和平集会法案不是修定来鼓励自由集会，反之，把人民变成了警察的傀儡。 警方倾向国阵、反民联的记录，也引起了民众对这项法案的信心动摇。警方纵容国阵或亲国阵者的暴力集会，从未对这些人采取任何行动；反观，亲民联或反国阵的和平集会，却遭警方以暴力行动对待。 看看那被全球关注的"净选盟2.0"和平集会，以及2011年7月1日由巫统在光大及槟城大桥中央的暴力集会相比就有比较，而巫统的上议员依占也出现在有关的暴力集会中。 在那场暴力集会中，依占不只是扬言称不需要等到大选就可以推翻我所领导的槟城州政府，参与示威者更在大桥的中央，截停车辆，引发了长达10公里的车龙。更糟糕的是，两名负责采访的记者被示威者殴打。截至目前为止，那些涉及者及殴打记者的流氓依然逍遥法外，没有被采取任何的行动。 我们还可以相信我们的警方是会公平及自由地执行任务吗？在槟城，虽然几乎每个星期都有由亲国阵者主导的街头示威，但我们应支持捍卫和平示威的权力。不过，对于那些暴力示威者，以及送棺材以恐吓者的行为，则需要采取严厉的行动对付。在马来西亚有哪一个州属允许飙车党示威，到连飙车党都能够获得警车开路护送的？这些飙车党点名称我是种族主义者（rasis），只因为我没有为他们准备一条飙车跑道（racing track）。换作是在国阵执政的州属，这些试图要示威的飙车党会立刻被警方扣留了。 第四，当局禁止在附表一的禁区50公尺范围内集会。这些地点包括油站、医院、消防局、机场、 这些禁止集会地点的禁令意味着，全部在学校举行的集会都是非法的，因为地点是在禁区内。这也意味着在独立广场举行的一切集会及运动会也是非法的，因不它是在维多利亚中学（SMK Victoria）的50公尺范围内。这项禁令也表示，所有在马来西亚律师公会召开的会议都是非法的，因为它是在一座桥的50公尺范围内。 同样的，这也意味着任何在新关仔角或旧关仔角的集会，包括在民联州政府设立的言论广场所举行的一切集会都是非法的，只因它位于槟岛及北海海港的50公尺范围内，也就是槟城港口在宪报上的权限。这也表示，若某人的屋子在油站的隔壁的话，那这个人就不可以在他的家里举办任何形式的门户开放或宴会，除非他不介意被罚2万令吉。 我的第五个要点是有关游行集会的禁令。政府是不是怕了2011年7月9日的净选盟2.0游行，而不择手段避免类似的集会重演？ 世界上没有一个民主国家是禁止游行集会的。但是在马来西亚，任何一名参与游行集会者将会被罚款1万令吉。也许，这是政府欲减轻国家债务的良策？若以参与净选盟2.0游行的5万人次、每人罚款1万令吉的话，那么政府就可以筹获5亿令吉基金了。难道我们的服务税还缴不够吗？竟然连集会也被逼缴税。 为什么政府这么惧怕人民？政府是不是忆起在1946年时，成千马来人在整个马来亚参与反马来联邦的集会？如果这项法案是在1946年生效的话，那么反马来联邦集会就不可能发生，而巫统就不可能诞生了。这个事实，巫统却这么健忘。 民主行动党及民联反对"非法和平集会法案"，因为它禁止集会的权利、赋予警方过多的权力以倾向国阵，进一步削夺马来西亚的人权。请不要通过这项法案来污染了马来西亚的国家形象。这个法案是不可能通过任何的修正或更改来挽救，并且应该被收回及重新制定。 林冠英 |
| You are subscribed to email updates from Lim Guan Eng To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
Tiada ulasan:
Catat Ulasan