Press Statement by DAP Secretary-General and MP for Bagan Lim Guan Eng in Kuala Lumpur on 2.5.2012
BN Federal Government's Minimum Monthly Wage Of RM 900 In Peninsular Malaysia And RM 800 In Sabah And Sarawak Is Insufficient As It Is Not Only Discriminatory Against Workers But Demonstrates A Glaring Lack Of Commitment By BN To Reduce Poverty When It Is Far Below The Poverty Line For East Malaysia.
Prime Minister Dato' Sri Najib Tun Razak's announcement of a floor wage for the private sector at RM 900 per month for workers in the Peninsular and RM 800 per month for those in Sabah and Sarawak is grossly insufficient as it is lower than Pakatan Rakyat's RM 1,100 minimum take-home pay every month. PR had proposed RM1,100 minimum monthly take home pay, inclusive of all fixed allowances, but excluding over-time payments.
BN Federal Government's minimum monthly wage of RM 900 in Peninsular Malaysia and RM 800 in Sabah and Sarawak is insufficient as it is not only discriminatory against workers but demonstrates a glaring lack of commitment by BN to reduce poverty when it is far below the poverty line for East Malaysia. The reality of life in Malaysia is such that the quantum of RM900/RM800 is simply insufficient to cover the basic needs of a worker. While it will be marginal relief for the one third of workers in our country who currently earn below RM 700 per month, the fact is that RM 800 per month for Sabah and Sarawak will still mean that workers there will continue to live in poverty.
According to the 9th Malaysia Plan, the Poverty Line Indicator (PLI) is RM830 per month for Sarawak and RM960 per month for Sabah. This is becase the cost of living in those two states is much higher compared to the Peninsular, which has a PLI of RM720 per month. In other words, even if the RM800 per month minimum wage is implemented in Sabah and Sarawak, it will still be far below the PLI as defined by the Malaysian Government.
In addition to the proposed PR minimum wage of RM1,100 that will be able to meet the basic needs of workers across the country, we must also be aware that Malaysia is fast-becoming an indebted nation where families spend everything and beyond what they earn. For example, Bank Negara's Annual Report 2010 revealed that Malaysia's household debt at the end of 2010 was RM 581 billion or 76 per cent of GDP, thus giving us the dubious honour of having the second-highest level of household debt in Asia, after South Korea.
In addition, the Malaysian household debt service ratio stood at 47.8 per cent in 2010, meaning that nearly half of the average family's income goes to repaying debts. As a rule, banks would not lend money to those whose total servicing of loans exceeded one third of their income. In other words, we are spiralling into an indebted nation.
Thus, even a minimum wage is not enough without two important considerations. Firstly, the minimum wage quantum must be indexed to the Consumer Price Index, so that it is adjusted with the rate of inflation. This will ensure that standard of living and quality of life will be protected and maintained.
Secondly, increasing the livelihood of Malaysians also requires an holistic economic strategy that is targetted at raising disposable income. In other words, we need to put more money into people's pockets. However, this cannot be done just by setting a minimum wage. In the larger picture, we have to address the influx of unskilled foreign workers and their wage-suppressing effect, upgrade skills and productivity of our local workforce and also increase the participation of women in the workforce.
Besides that, the government must also invest in key sectors such as public transport, housing and healthcare. If cost of living is lower, disposable income will automatically increase. This concept is very simple – if it costs less to commute, buy a house and pay medical bills, then everyone will have more money. Imagine if every Malaysian had just RM10 extra every day, the economic multiplier effect will result in RM280 million extra circulating in the economy every day. That is no small amount. In other words, if we can increase the purchasing power of our people, especially amongst the lower-income groups, we will be able to increase domestic demand and create a healthier economy for all Malaysians.
Therefore, we are extremely disappointed with the minimum wage of RM900 in Peninsular and RM800 in Sabah and Sarawak set by the Federal Government, which is not only insufficient to cover the basic needs of workers, but in fact below the poverty line indicator of RM830 per month in Sarawak and RM960 per month in Sabah.
As for the Penang State Government, we are committed to the PR-proposed figure of RM1,100 and in fact have already achieved the minimum monthly wage of RM1,100 (including allowances and cost of living) excluding overtime. In other words, all government servants in all state agencies and GLCs in Penang as well as the local councils MPPP and MPSP get much more than RM 1,100 monthly. Last year, the lowest paid road sweeper and drain cleaners at local authorities in Majlis Perbandaran Pulau Pinang and Majlis Perbandaran Seberang Perai were given an extra monthly incentive of RM150.
Lim Guan Eng
—-BM Translation—
Kenyataan Akhbar oleh Setiausaha Agung DAP dan Ahli Parlimen Bagan Lim Guan Eng di Kuala Lumpur pada 2.5.2012
Penetapan Gaji Minima RM900 Sebulan Di Semenanjung Malaysia Dan RM800 Di Sabah Dan Sarawak Oleh Kerajaan Persekutuan BN Tidak Mencukupi Dan Bukan Sahaja Mendiskriminasikan Pekerja Tetapi Menunjukkan Kekurangan Komitmen Oleh BN Untuk Membasmi Kemiskininan Kerana Ia Jauh Di Bawah Garis Kemiskinan Di Malaysia Timur.
Pengumuman Perdana Menteri Dato' Sri Najib Tun Razak bahawa gaji minima bagi sektor swasta ditetapkan pada kadar RM900 sebulan untuk pekerja di Semenanjung dan RM800 sebulan di Sabah dan Sarawak adalah sangat tidak mencukupi kerana ia adalah lebih rendah daripada gaji minima yang disyorkan Pakatan Rakyat iaitu RM1,100 sebulan. PR telah mencadangkan RM1,100 sebagai gaji minima yang merangkumi semua elaun tetapi tidak termasuk bayaran lebih masa.
Penetapan gaji minima RM900 sebulan di Semenanjung Malaysia dan RM800 di Sabah dan Sarawak oleh Kerajaan Persekutuan BN tidak mencukupi dan bukan sahaja mendiskriminasikan pekerja tetapi menunjukkan kekurangan komitmen oleh BN untuk membasmi kemiskinan kerana ia jauh di bawah garis kemiskinan di Malaysia Timur. Hakikatnya, kuantum RM900/RM800 adalah terlalu rendah dan tidak mencukupi untuk menanggung kos sara hidup seorang pekerja. Walaupun ia akan membawa sedikit kelegaan kepada satu pertiga pekerja di negara kita yang kini berpendapatan kurang daripada RM700 sebulan, hakikatnya RM800 sebulan untuk Sabah dan Sarawak bermakna bahawa pekerja-pekerja di sana akan terus hidup dalam kemiskinan.
Mengikut Rancangan Malaysia Ke-9, garis kemiskinan (PLI) adalah RM830 sebulan bagi Sarawak dan RM960 di Sabah. Ini adalah kerana kos sara hidup di kedua-dua negeri itu adalah lebih tinggi berbanding di Semenanjung, yang mempunyai PLI RM720 sebulan. Dalam erti kata lain, meskipun gaji minima RM800 dilaksanakan di Sabah dan Sarawak, ia masih lagi jauh d bawah PLI yang ditetapkan oleh Kerajaan Malaysia.
Tambahan kepada gaji minima RM1,100 sebulan yang dicadangkan PR, dan yang berupaya untuk memenuhi keperluan asas pekerja-pekerja di serata negara, kita harus sedar bahawa Malaysia sedang menjadi negara penghutang di mana isi-isi rumah kita membelanjakan semua dan lebih daripada pendapatan mereka. Sebagai contoh, Laporan Tahunan Bank Negara 2010 telah mendedahkan bahawa hutang isi rumah Malaysia pada akhir 2010 berada di tahap RM581 bilion ataupun 76 peratus daripada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK), lantas "menobatkan" Malaysia sebagai negara dengan hutang isi rumah yang tertinggi di Asia selepas Korea Selatan.
Tambahan pula, nisbah bayaran hutang isi rumah Malaysia berada di tahap 47.8 peratus pada tahun 2010, atau dalam erti kata lain, setengah daripada pendapatan isi rumah digunakan untuk pembayaran hutang. Biasanya, institusi kewangan tidak akan memberi pinjaman jika jumlah bayaran hutang melebihi satu pertiga pendapatan. Dengan kata lain, Malaysia kian menjadi negara penghutang.
Oleh itu, gaji minima tidak mencukupi tanpa dua pertimbangan yang mustahak. Pertama, kuantum gaji minima haruslah dikaitkan secara langsung kepada Indeks Harga Pengguna, supaya ia akan disesuaikan dengan kadar inflasi. Ini akan memastikan taraf dan kualiti kehidupan tidak terjejas dan akan dilindungi.
Kedua, usaha menaikkan taraf kehidupan rakyat Malaysia memerlukan strategi ekonomi yang tuntas dan disasarkan kepada kenaikan pendapatan boleh guna. Dalam erti kata lain, kita harus memastikan rakyat mempunyai lebih banyak wang dalam saku. Ini tidak boleh dilakukan hanya dengan menetapkan gaji minima. Dalam konteks yang lebih besar, kita harus menangani kemasukan buruh asing tidak mahir dan kesan tekanan gaji yang menyusul sebagai akibatnya, meningkatkan kemahiran dan produktiviti pekerja tempatan dan juga meningkatkan penyertaan wanita dalam tenaga kerja.
Selain itu, kerajaan harus melabur dalam sektor-sektor utama seperti pengangkutan awam, perumahan dan kesihatan. Jika kos sara hidup diturunkan, pendapatan boleh guna akan meningkat. Konsepnya adalah mudah – jika kos dikurangkan untuk perjalanan ulang-alik ke tempat kerja, membeli rumah dan membayar bil kesihatan, maka semua orang akan mempunyai lebih banyak wang. Bayangkan sekiranya setiap rakyat Malaysia mempunyai RM10 lebih setiap hari, kesan pengganda ekonomi adalah besar iaitu RM280 juta lebih akan diedarkan dalam ekonomi setiap hari. Ini bukan jumlah kecil. Dalam erti kata lain, jika kita boleh meningkatkan kuasa membeli rakyat kita terutamanya di kalangan golongan berpendapatan rendah, kita akan berjaya meningkatkan permintaan tempatan dan mewujudkan ekonomi yang lebih sihat di Malaysia.
Oleh itu, kita sangat kecewa dengan gaji minima RM900 sebulan di Semenanjung dan RM800 sebulan di Sabah dan Sarawak yang ditetapkan oleh Kerajaan Persekutuan, yang bukan hanya tidak mencukupi untuk menanggung keperluan asas pekerja-pekerja, tetapi juga jauh lebih rendah daripada garis kemiskinan RM830 sebulan di Sarawak dan RM960 sebulan di Sabah.
Bagi Kerajaan Negeri Pulau Pinang pula, kita komited kepada cadangan PR iaitu RM1,100 sebulan dan sebenarnya sudah pun mencapai gaji minima RM1,100 (termasuk elaun dan COLA) tanpa mengira bayaran lebih masa. Dalam kata lain, semua kakitangan kerajaan di dalam semua agensi kerajaan negeri dan GLC di Pulau Pinang serta majlis-majlis perbandaran MPPP dan MPSP mempunyai pendapatan lebih daripada RM1,100 sebulan. Tahun lepas, penyapu jalan dan pencuci longkang di MPPP dan MPSP juga telah diberi insentif bulanan sebanyak RM150 sebulan.
Lim Guan Eng
—– Mandarin Translation —–
民主行动党秘书长兼峇眼区国会议员林冠英于2012年5月2日在吉隆坡发表声明：
国阵联邦政府制定的马来半岛每月最低薪资900令吉以及沙巴、砂拉越两州每月最低薪资800令吉是不足够的，因为这不只是对工人的歧视，也显示国阵没有诚意扫除贫穷，因为这个最低薪资远远不及东马的贫穷水平线。
首相拿督斯里纳吉宣布私人界的最低薪资分别是马来半岛900令吉、沙砂两州800令吉，这是不足够的，它比民联的1100令吉扣税后实得工资还低。民联建议把最低薪资订在1100令吉（扣税后的实得工资），包括所有固定津贴，但是不包括超时工资。
国阵联邦政府制定的马来半岛每月最低薪资900令吉以及沙砂两州每月最低薪资800令吉是不足够的，因为这不只是对工人的歧视，也显示国阵没有诚意扫除贫穷，因为这个最低薪资远远不及东马的贫穷水平线。 在马来西亚的生活现实是，900令吉或800令吉根本不足以应付一名员工的基本生活需求。它对于我国三分之一每月赚取低于700令吉的工人来说，或许是一个小小的安慰，但事实上，沙砂两州每月最低800令吉意味着当地的工人还是继续生活在贫困当中。
根据第九大马计划，砂拉越州的贫穷水平线为每月830令吉，而沙巴为每月960令吉。这是因为这两个州属的生活水平比马来半岛还高，马来半岛的贫穷线为每月720令吉。换句话说，就算在沙砂两州推行每月800令吉最低薪资，它还是远远不及马来西亚政府订下的贫穷水平线。
除了民联所提议的最低薪资1100令吉能够满足全国工人的基本需求，我们也要了解到，马来西亚已经快速成为举债国，几乎每个家庭的花费都超出他们所赚的。例如，2010年国家银行年度报告指出，马来西亚的家庭债务在2010年底是5810亿令吉或占国民生产总值的76%，让我们成为亚洲继韩国之后，家庭债务第二高的国家。
此外，我国的家庭债务偿债比率在2010年为47.8%， 意味着每个家庭平均有一半的收入是用来还债的。一般上，银行不会借钱给那些债务超过收入三分之一的人士。换句话说，我们正渐渐成为过度举债的国家。
因此，如果不考虑两个要素，单单拥有最低薪资是不够的。第一、最低薪资必须能够反映消费人指数。因此它必须依据通膨率调整。这才能够确保这项政策有助于保障及维持人民的生活水平及素质。
第二，随着马来西亚人民生活的提升，我们必须推出全方位的经济政策，以提高可支配收入为目标。换句话说，我们需要把钱放入人民的口袋。但是，这不能只是单靠制定最低薪资。长远来说，我们必须解决无技能外劳涌入以及他们压低工资的影响。我们必须提升本地员工的技能及生产力、同时增加女性在工作的参与。
此外，政府也必须投资在关键领域如公共交通、房屋及保健。如果生活水平降低、可支配收入自然会增加。这个概念很简单，如果人民在交通、房屋及医药方面的花费减少，那么每个人自然会有多一点钱。让我们想像，如果每个马来西亚人每天都多花10令吉，每天将会有额外的2亿8000万令吉在流通，产生经济倍增效应。这不是一笔小数目。如果我们可以增加人民的购买能力，特别是低收入群，我们将能够创造内需，为全民打造更健康的经济。
因此，我们对于联邦政府制定的最低薪资（马来半岛900令吉及沙砂两州800令吉）感到极度失望，这不只不足以应付一名工人的基本消费，事实上还低于砂拉越及沙巴州的贫穷水平线，即830令吉及960令吉。
至于槟州政府，我们支持民联所制定的最低薪金1100令吉，在事实上也达致每月1100令吉最低薪资（包括生活津贴），不包括超时工资。换句话说，槟州政府已经达到最低薪资1100令吉（包括生活津贴），不包括超时工资。换句话说，所有政府机构及官联公司，包括槟岛市政局及威省市政局的公务员，每个月都会获得超过1100令吉。去年，最低收入的清道夫及清沟员工，每个月也额外获得150令吉的奖掖。
林冠英
